آدمیت مرد

از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
صدر پیغام آوران حضرت باریتعالی
زهر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد ، گر چه آدم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خوندیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود گر چه آدم زنده بود
بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ آدمیت برنگشت
قرن ما روزگار مرگ انسانیت است سینه دنیا ز خوبیها تهی است
صحبت از آزادگی، پاکی، مروت ، ابلهی است
روزگار مرگ انسانیت است
من که از پژمردن یک شاخه گل
از فغان یک قناری در قفس
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
از غم مرگ مرد در زنجیر
و حتی قاتلی بر دار
زهرم در پیاله اشکم در سبوس
من در این ایام مرگ او را از کجا باورکنم
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هممرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهانهرگز نزیست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
وای جنگل را بیابان می کنند!
دست خون آلود را در پیش چشم پنهان می کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا
آنچه این نامردمان بر چشم انسان می کنند
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت،مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است...!
فریدون مشیری 

پست‌های معروف از این وبلاگ

شعر ماندگار فردوسی درباره ایران که سرشار از عشق و وطن دوستی است:

سیاوش منم نه از پریزادگان از ایرانم از شهر آزادگان که ایران بهشت است یا بوستان همی بوی مشک آید از بوستان   سپندار پاسبان   ایران تو باد   ز خرداد روشن روان تو باد   ندانی که ایران نشست من است   جهان سر به زیر دو دست من است   هنر نزد ایرانیان است و بس   ندادند شیر ژیان را به کس   همه یکدلانند و یزدان شناس   به نیکی ندارند از بد هراس   دریغ است  ایران که ویران شود   کنام پلنگان و شیران شود   همه جای جنگی سواران بدی   نشستن گه شهریاران بدی   چو ایران نباشد تن من مباد   بر این بوم و بر زنده یک تن مباد   همه روی یکسر به جنگ آوریم   جهان بر بد اندیش تنگ آوریم   ز بهر بر و بوم و پیوند خویش   زن و کودک وخرد و فرزند خویش   همه سر به سر تن به کشتن دهیم   از آن به که کشور به دشمن دهیم
بیشتر بخوانيد

کسی که مثل هیچ کس نیست

شعر : کسی که مثل هیچ کس نیست .  به مناسبت ۲۴ بهمن (پنجاه و یکمین)سال درگذشت بانوی شعر وادب ایران  " فروغ فرخزاد" . این شعر کمتر در مجالس و محافل خوانده میشد و میشود و به اندیشه من به دو دلیل عمده : یکم -بلند بودن آن .  دوم - رنگ و بوی سیاسی داشتن آن . ( در زمان فروغ جمعیت ایران  ۲۰ میلیون نفر بود و خاندان سلطنت هم ، به هزار فامیل مشهور بودند . آنجا که فروغ میگوید : ومیتواندحتا هزار را  بی آنکه کم بیاورد ، از روی بیست میلیون بردارد !)  " کسی که مثل هیچ کس نیست " من خواب دیده ام که کسی میآید من خواب یک ستاره قرمز را دیده ام و پلک چشمم هی میپرد وکفش هایم هی جفت میشوند و کور  شوم ، اگر دروغ بگویم  من خواب آن ستاره قرمز را  وقتی که خواب نبودم ، دیده ام کسی میآید کسی میآید  کسی دیگر  کسی بهتر کسی که مثل هیچکس نیست  مثل پدر نیست ، مثل انسی نیست  مثل یحیی نیست ، مثل مادر نیست   و مثل آن کسیست که باید باشد قدش از درختهای خانه معمار هم بلندتر است و صورتش ازصورت امام زمان هم روشنتر و از برادر سید جواد هم  که رفته است  و
بیشتر بخوانيد

سانچی

داره می سوزه دریا قطره قطره داره کم میشه از اعماق ریشه نگاه کن پیش چشمای یه دنیا یه دریا با یه کشتی غرق میشه تو چشم هرکی تو ساحل نشسته تب آشوب و تشویشو نگاه کن حریقی راه دریا رو گرفته نبرد آب و آتیشو نگاه کن به اونایی که شهرو دوره کردن بگو یه روز از این خونه میرن بگو با شعله بستن روی کشتی نمی تونن یه دریا رو بگیرن نمی تونن یه دریا رو بگیرن نه نمی تونن تمام شهر امشب توی ساحل نتونستن چشماشونو ببندن نشستن چشم به راه یه مرهم که زخم بچه هاشونو ببندن نگاه کن شهرو تاریکی گرفته یه دریا خواب خونینه امشب از اون قاب پر از تردید و وحشت فقط دنیا جنون می بینه امشب به اونایی که شهرو دوره کردن بگو یه روز از این خونه میرن بگو با شعله بستن روی کشتی نمی تونن یه دریا رو بگیرن نمی تونن یه دریا رو بگیرن به اونایی که شهرو دوره کردن بگو یه روز از این خونه میرن بگو با شعله بستن روی کشتی نمی تونن یه دریا رو بگیرن نمی تونن یه دریا رو بگیرن نه نمی تونن ترانه سرا : روزبه بمانی
بیشتر بخوانيد